In zijn boek Het verborgen leven van bomen beschrijft boswachter Peter Wohlleben hoe bomen en het andere leven in een bos met elkaar communiceren. Bomen doen dat voornamelijk langs hun wortels. Om hun soortgenoten te bereiken werken ze samen met ondergrondse schimmels (paddenstoelrassen). In ruil voor voedsel maken de schimmmels een ragfijn netwerk van draden die kilometers ver kunnen reiken.
Langs dit wood wide web wisselen vervolgens de bomen informatie uit. Ze waarschuwen mekaar bijvoorbeeld voor belagers (parasieten).
Het boek laat me opnieuw beseffen hoe alles en iedereen met elkaar verbonden is. Het leert me dat we niet alleen op transpersoonlijk (intuïtief) niveau deel zijn van het geheel, maar ook instinctief via het aardse ecosysteem – voor ons als mens loopt dat langs ons fysieke bewustzijn.
Een samenleving is zo sterk als zijn zwakste schakel, zegt ook Wohlleber in zijn boek. Dus zorg voor elkaar. Bomen doen dat instinctief, via het wortelstelsel zorgen sterke exemplaren onvoorwaardelijk voor hun kwetsbare soortgenoten zodat het bos levenskrachtig blijft.
Uitgebreide boekrecensie bij tzum.info.
(Dit boek gaat niet over knuffelen met bomen.)
