Deze aquarel, geschilderd door mijn oma, hangt in mijn werkkamer. Een lieve herinnering aan haar. Daarnaast illustreert het schilderij hoe ik een ‘aura’ ervaar.
In boeken en op internet wordt de aura meestal voorgesteld als een kleurrijk veld om je heen, in de vorm van een ei of druppel. Maar mijn interpretatie van aura is anders.
Wat mij betreft is een ‘aura’ niet iets wat je hébt of wat er om je heen hangt. Ook heeft het geen vaststaande vorm. Een aura is in mijn beleving datgene wat je bént. Het hele pakketje wat jou tot jou maakt, en méér.
Namelijk datgene wat je uitstraalt op persoonlijke en transpersoonlijke nivo . Hoe je door het leven gaat, wat je bij je draagt aan ervaringen en wijsheid, je mogelijkheden en kwaliteiten, wat je uitdraagt in de wereld.
Hoe en op welke manier je je leven en je omgeving verlicht (in beide betekenissen ). Dat hoeft overigens niet groots en meeslepend. Je glimlach, je oogopslag, een gebaar, de woorden die je kiest; zulke dingen maken al verschil.
Daarmee geef je je eigen energie en kleurigheid aan het leven.
