Bij het aura lezen is het belangrijk dat je indrukken zodanig verwoordt voor de ander (degene die jij leest ) dat die zich in het geschetste beeld herkent.
Dat lukt me doorgaans aardig ;-). Alleen soms is het even zoeken.
Tijdens de aurareading aan S. ‘zie’ ik haar bezig met haar handen. S. bevoelt stoffen, verkent de kwaliteit ervan, en de mogelijkheden. Ze gaat met het gekozen materiaal aan de slag en al doende ontstaat onder haar handen een grappige tas.
Dit is duidelijk geen hobby,. Het is haar vak. Maar heet dat vak?
“Je werk is beeldende kunst maken” , zeg ik, “Alleen is die kunst niet het doel. Dus niet om te exposeren. Het is ook niet echt beeldend maar wel tastbaar. Dus dat iemand er wat mee kan. Maar het moet er ook mooi uitzien. Een combinatie van kunstig en praktisch. “
“Aha”, zegt S., “wat jij beschrijft heet “toegepaste kunst”.
